Dom Hoshiego i Atasuke - laboratorium alchemiczne.

- Nosz zawsze miał te swoje idiotyczne zagadki! I jak ja tutaj mam znaleźć Ukrytą księgę? Pod podłogą?.
Powiedziałem i wyruszyłem na poszukiwania księgi. Najpierw sprawdziłem dokładnie biblioteczkę - czy przypadkiem okładki nie są fałszywe, a potem poszedłem do pokoju, gdzie on robił mikstury (tj. za tym pokojem pustym). Jeśli nic nie znalazłem, ponownie zacząłem przeszukiwać pusty pokój.

Pierwsze strony nie zawierały nic ciekawego, zwyczajne dni. Dopiero przy 10 stronie pamiętnika, przeczytałeś o jego pierwszej przygodzie w świecie shinobi. To musi być naprawdę stare. Pomyślałeś. Było tam napisane o jego pierwszej misj rangi B, w której eskortował pewną szlachecką rodzinę. Kilka dni spędził w ich domu, ochraniając go, i to właśnie tam odkrył swój talent alchemiczny, który rozbudził w nim pan domu. "Talent odkrywa się przypadkiem, a umiejętność się nabywa". Zobaczyłeś ten napis na dole strony. Cytat ten towarzyszył do końca pamiętnika, na końcu, którego było napisane, "Talent odkryłem, a umiejętność nabyłem..." Zauważyłeś przyklejoną małą kopertę. W środku był liścik. "Talent odkryj sam, lecz umiejętność nabywaj. Księga ma jest ukryta w domu mym, w najbardziej ukrytym pokoju. Znajdź ją, a umiejętność poznasz..."

- Ciekawe. - Powiedziałem - Nie wiedziałem, że on pisał pamiętnik... - Wziąłem książeczkę ze sobą i ruszyłem do swojego pokoju, gdzie położyłem się na łóżku i nieśmiało otworzyłem książeczkę. Coś tak cennego może mi się przydać... Ciekawe co tam jest...? Zwróciłem wzrok ku kartkom i zacząłem czytać.

Poszukując czegoś ciekawego do czytania, natknąłeś się na pamiętnik swojego mistrza. Jego zły stan, świadczył iż nie był on ruszany od kilku, może kilkudziesięciu lat. Książka była mała, wielkości zeszytu i nie była zbyt gruba, więc z pewnością zapisanej historii mistrza nie było tam wiele.

Ha wiem! Krzyknąłem. W końcu on był shinobi i - tak ja moim; jego atutem było Genjutsu! Pewnie za jego pomocą tu coś ukrył tylko jak? No nic. Później się tym zajmę, na razie nie mam pojęcia jak... A może raczej... Eh... Nie mam pojęcia co o tym myśleć. Złapałem się za głowę, ruszając do salonu i przeszukując biblioteczkę szukając jakiejś ciekawej książki, która mogła by mi pomóc.

Po przejrzeniu wszystkich ścian, nic nadal nie odkryłeś. Próbowałeś natrafić na jakiś ślad, ewentualnie dźwignie, ale nic takiego tu nie było. Byłeś zawiedziony, lecz "duch poszukiwań" Cię jeszcze nie opuścił.

Najpierw poszedłem się położyć. Śniły mi się bezsensy. Gdy wstałem wziąłem prysznic. Ubrałem standardowe ubranie i ruszyłem do pokoju, w którym stały butelki z różnymi substancjami. Zacząłem przebierać, aż w końcu wziąłem trochę trucizn, antidotów i wspomagaczy, które spakowałem do plecaka, uprzednio dobrze go zabezpieczywszy. Zszedłem spokojnie do pokoju i z tamtąd ruszyłem do pokoju zaniedbanego, którego ponownie zacząłem przeszukiwać.

Kiedy wróciłeś, dzień dopiero miał się zacząć, ponieważ cała akcja miała miejsce w nocy. Wszedłeś do pierwszego pokoju, w którym wcześniej byłeś i nic nie znalazłeś. Ale twoje poszukiwania dopiero się zaczynały. Do dokładnego przejrzenia miałeś kilka pokoi, a czasu miałeś bardzo dużo ze względu na to, że wchód będzie dopiero za godzinę, i oprócz snu w dzień, nie będziesz marnował swojego czasu.

Spadaj dziadu. Powiedziałem nie zdając sobie z tego sprawy. Po jakichś 4 sekundach dopiero się rozbudziłem i z szybkością błyskawicy rzuciłem się ubraniami do łazienkim, z której wyszedłem po pół minucie. Nawaliłem... Zapomniałem nastawić budzik... Z pokoju wybiegłem, i nie czekając na reakcję drużyny rzuciłem się z domu w stronę rezydencji mizukage, nakładając po drodzę pelerynę.

Kiedy spałeś, śniła Ci się pielęgniarka. Obudziłeś się pogrążony w marzeniach. Kiedy otworzyłeś oczy, nie mogłeś uwierzyć własnym oczom. W pokoju siedziała twoja cała drużyna. O... Wstała nasza śpiąca królewna. Nie wiem czy zdajesz sobie sprawę, ale jest 7.10! Mizukage jest już nieźle wkurzony. Dalej, ubieraj te łachy i idziemy. Powiedział groźnym głosem twój sensei.

Ziewając ruszyłem do sypialni, skąd przeszłem do łazienki i wykonawszy podstawowe czynności, przygotowałem ubrania (oczywiście, że czarne!), które położyłem na krześle. Następnie pościeliłem łóżko i położyłem się jak co wieczór spać, mając nadzieję na spokojną noc. Chwilę jeszcze leżałem rozmyślając o dzisiejszym dniu, po czym przekręciwszy sie na drugi bok zasnąłem.

Nie znalazłeś niczego co zwróciłoby twoją uwagę. Zachciało Ci się spać. Dzień się już kończył, a za oknem padał deszcz i było widać błyski pioruna. Czułeś dość duże zmęczenie, po dzisiejszym dniu, w końcu trenowałeś prawie cały dzień, a na koniec miałeś miłą niespodziankę ze strony pielęgniarki.

Przez chwilę nie rozumiałem niczego... Lecz po chwili do mnie dotarło - ON UKRYŁ POKOJE! Nie wiem jak, ale jakoś ukryte są drzwi. Najpierw sprawdzam co zawierają naczynia*. Po tym wychodzę do pustego pokoju i wyszukuje oznak nienormalności** na ścianach podłodzę... Jeżdże powoli palcem po całym pomieszczeniu... Gdy coś znajdę zaczynam kombinować jak to otworzyć.
-----------------
*w sensie - co to za eliksiry
**np. brak kurzu, odcisk ręki

Otwarłszy drzwi pierwszego pokoju, stajesz w lekkim ogłupieni. Jest cały pusty. Ściany są brudne, a całe pomieszczenie pełne kurzu, trochę nawet śmierdzi. Wygląda tak, jakby nigdy nikt tu nie był. Na przeciwko pokoju znajdują się kolejne drzwi. Są większe od poprzednich. Mają mosiężne zdobienia i ciemny brązowy kolor. Ruszasz do kolejnych drzwi i otwierasz je. Twoim oczom ukazują się półki z przeróżnymi "eliksirami". Na przeciwko pokoju stoi stół alchemiczny, przy którym prawdopodobnie pracował twój mistrz.

Przez chwilę stałem smutny w pokoju. Dlaczego uciekła? Moje myśli ciągle wracały do tego tematu. Po chwili bezruchu ruszamdo pokoi mistrza. Staje przed drzwiami i wzdycham. Nigdy jeszcze tam nie byłem i nie wiem co mnie czeka... Mistrz zawsze był ostrożny więc mogą tam być jakieś pułapki... Ale wątpię... Skoro teraz to jest mój dom, to zamieszkam w tych pokojach... No i wiem jedynie, iż jest ich 4... Ale co tam znajdę? To pozostaje tajemnicą... Pcham lekko drzwi, po czym przekraczam próg pokoju.

"Bandyci" byli tak rozbawieni śmiercią alchemika, że nawet Cię nie zauważyli. Przemknąłeś koło przywódcy, by zabić, tego, co zabił twojego mentora. Owy bandzior, nie zauważywszy, że się do niego zbliżyłeś, został trafiony w pierś, z której trysła krew. Już wiedziałeś, że on nie wstanie, ponieważ miał bardzo paskudną ranę. Runą na ziemię. Grubas zdziwił się i natychmiast odskoczył. Na jego twarzy pojawił się na początku grymas, a po chwili całą jego twarz zalała złość. Jak śmiałeś! Zabiłeś mojego przyjaciela! Nie daruje Ci tego! Grubas ruszył w twoją stronę. Jednym ruchem dłoni pozbawił Cię kunaia, który odleciał, gdzieś daleko. Miał już zadać potężny cios dłonią, po którym z pewnością byś się nie pozbierał, ale na jego szyję naleciała metalowa cienka linka, która porwała go z przed twoich oczu. Grubas leciał przez chwilę, aż wylądował pod stopami pewnego człowieka, który pociągnął jeszcze linkę, doprowadzając do śmierci grubego przywódcy, poprzez uduszenia. Hej! Machnął do ciebie. Jestem Oshu. Jonin wioski Kiri- gakure. "TO ON" ze mną, zabiorę Cię do szpitala. Powiedział, po czym podbiegł do Ciebie i chwycił w samą porę. Właśnie zemdlałeś.
-------------------------------------------------------
+5 exp
- 40 czakry
pisz tu : https://narutocup.forumpl.net/rone-miejsca-w-wiosce-f58/szpital-t114.htm#404

Stałem spraraliżowany.... Mój mentor przegrał... A ja... Co ja mam robić? W moich żyłach dała znać o sobie adrenalina, dając ciału większą niż dotąd siłę i szybkość. Przez moją twarz przebiegł ironiczny uśmiech, a oczy szaleńczy błysk. Widać było, iż teraz nie żartuję. Zacisnęłem rękę na mojej broni. Nikt nie będzie lekcewarzył potęgi alchemii i mojego mistrza. Rzucam się na oprychów, mając w oczach tylko śmierć i zdeterminowanie. Może i ten gruby zna się na chakrze, ale nie ma mojej determinacji, jaką jest nie stracić mentora, przyjaciela, brata, jak i przybranego ojca. Rozprowadzam 1/4 chakry jaka mi została ppo całym ciele, a 1/3 pozostałą po tym wysyłam do broni. Nie ważne czy zgine. Jak zginę to tylko i wyłącznie z honorem.

Udało Ci się odskoczyć i o dziwo zabiłeś jednego ze zbirów, trafiając go prosto w głowę. Dzięki ucieczce, z czakrą w nogach, udało Ci się kupić trochę czasu, lecz po chwili zmęczyłeś się, odczuwając zmierzającą ku końcowi czakrę. Przez myśl przeleciało ci, że użyłeś dzisiaj już jej kilka razy: dwa odskoki na dużą skalę, ucieczka z użyciem czakry w nogach, bunshin no jutsu. W chwili gdy twoja czakra się zawahała i zwolniłeś, zbiry Cię dogoniły. Został jeszcze przywódca, zbir z nożem i jego dwóch towarzyszy. Heh... Ten gówniarz już mnie wkurza, za dużo czasu na niego marnujemy. Odezwał się przywódca, odpychając swoich ludzi. Teraz ja się nim zajmę. Powiedział, po czym dało się wyczuć, dość duże skupienie jego czakry. "Grubas" wystrzelił w twoją stronę z pięścią na przodzie. Już miał Cię uderzyć, kiedy jego ręka została zatrzymana przez Atasuke. Nikt nie będzie okaleczał mojego ucznia! Krzyknął, po czym silnym uderzeniem w twarz powalił bandziora. Hoshi! Idź do domu, opatrzę twoją ranę i pójdziesz w końcu na te zakupy. Ja za chwilę dołączę. Powiedział pewnym głosem Atasuke. Nie odczekawszy na twoją reakcję z zadziwiającą zręcznością, jak na alchemika, przeskoczył nad zbirami, a kiedy znalazł się za nimi wyjął z kieszeni dwie chusteczki, które były widocznie czymś nasączone i złapał nimi za buzię dwóch oprychów, którzy po niespełna 2-sekundach upali na ziemię. Heh... Poczujcie moc alchemii! Powiedziawszy to, wyjął z kolejnej kieszeni fioletową kulkę, którą rzucił w stronę oprycha z nożem. Kulka rozbiwszy się, wybuchła fioletowym dymem, w którym oprych zemdlał. Alchemik zasłoniwszy twarz, przebił się przez dym i stanął koła przywódcy bandytów. Widzisz co się dzieje... Nie dokończył. Nagle z jego ust wypłynęła krew. Hahahaha!! No powiedz, co się dzieje?! Śmiał się przywódca, wstający z ziemi. Zbir z nożem, wbił swój nóż, w plecy Atasuke. Jeżeli jeszcze tam byłeś, nie posłuchawszy rozkazu Atasuke, ostatnimi jego słowami były: Hoshi... Uciekaj... Runął na ziemię. Myślał, że co ja jestem... Bomba dymna mnie nie zabije! Hahaha! Teraz obaj śmiali się nad ciałem alchemika.
----------------------------------------------
+30 exp
-50 hp( krewka leci xD)
-50 czakra
-1 kunai

Przeklnąłem biorąc kunai w zęby. Będzie trzeba zawalczyć w ręcz! Wykonuje cięcie moim kunai, trzymanym w prawej ręce, aby kupić sobie trochę czasu. Odskakuje 2 raz w tym dniu wykorzystując chakrę, i rzucam kunaiem celując w tego najbliżej, jednocześnie biorąc do ręki tego z zębów. Przez moją głowę przebiegają błyskawicznie myśli... Ja potrafię wykonywać jutsu... Już nie... Ich jest nadal więcej... Jestem szybszy, gdy wspomagam się chakrą, ich nadal jest więcej... Mam tylko jeden kunai (o jaki ja byłem głupi zabierając tylko tak niewiele broni!), ale mam niesprawną rękę... Rzucam się w jakąś inną uliczkę, i następną, szukając wyjścia, lub wejścia na dachy, wzmacniając moją szybkość chakrą.

Udało ci się stworzyć 3 odbicia, lecz zbir z nożem, okazało się, że był szybszy niż na owego wyglądał. Ominął iluzje, które zaatakowały jego towarzyszy. Dym stworzony przez znikające iluzje, na nic się nie zdał, ponieważ dosięgło Cię ostrze noża. Zostałeś trafiony w lewą dłoń, która stała się tymczasowo niezdolna do zbierania czakry, w wyniku czego, nie byłeś w stanie użyć mefubi no jutsu. Cały plan szlak trafił. Krew sączyła się, w wyniku czego, możliwe jest wykrwawienie. Miałeś do dyspozycji tylko prawą rękę. Bandyci otoczyli Cię, przed tobą stał ten, który zadał ci cięcie. Nie bawcie się już! Nie chce mi się tu czekać! Wrzasnął do bandytów ich przywódca. Bandyci ruszyli w twoim kierunku.

Przeklnęłem zauważając nóż. Z 4 wychudłymi powinienem sobie poradzić, skoro nie znają jutsu, ale z 5? No ja nie wiem. Wykonuje bushin, którego puszczam w zbirów, starając się ich zdezorientować. Gdy klon walnie w któregoś i powstanie dym, zakrywający mnie wykożystuje mefubi no jutsu, tworząc przed sobą kamień, i jednocześnie, starając się wskoczyć na dach, ruszam do ucieczki. Cały czas mam przygotowaną broń, by się bronić.
--------------------------------
Wystarczy?

Gdy odskoczyłeś, kobieta również zaśmiała się ironicznie. Z mojej strony, to koniec rozmowy... Ale wiesz... Jesteś w najgorszej dzielnicy miasta, gdzie chodzą zbiry, bandziory...itp. Wiec, do zobaczenia! O ile jeszcze się zobaczymy. Kobieta znikła. Kiedy oddalałeś się już od miejsca, w którym miała wydarzenia rozmowa między tobą, a nieznaną kobietą, na drogę wyszło Ci 5 oprychów. Jeden z nich, środkowy, był najgrubszy i wydawał się być dowódcą bandy. Kolejni czterej, wyglądali dość niepozornie. Byli z lekka wychudzeni. Hah! Mamy szczęście panowie... Dzieciak... Sam w takiej dzielnicy. Ciekawe co może tu robić. Wiecie co macie zrobić. Odezwał się do swoich towarzyszy. Jeden z nich wyjął nóż, a pozostała trójka ruszyła za nim. "Dowódca" stał i się przyglądał. Nagle zaczęli biec w twoją stronę. Kiedy znaleźli się przed tobą, bandyta z nożem podniósł rękę, z zamiarem zadaniem cięcia.
--------------------------------------------------------
Co... już wene straciłeś?
;P

Uśmiechnąłem się ironicznie do kobiety. A co ciebie to jaki ja jestem ważny? Może chcesz mnie zjeść? Zaśmiałem się chłodno, kumulując chakrę w nogach i odskakując na bezpieczną odległość. Coś jeszcze? Śpieszę się.

Kiedy wybiegłeś z domu, ciepłe promienie słoneczne oświetliły Ci twarz, zmuszając do przymrużenia oczu. Z tego co było słychać, miasto tętniło już życiem. Kiedy wyszedłeś już z terenu swojej posiadłości, skierowałeś się do sklepu, który znajdował się niedaleko twojego domu. W czasie drogi do sklepu, zaczepił cię pewien człowiek. Jednym zwinnym ruchem, zabrał on ciebie z tętniącej życiem ulicy, przenosząc do najgorszych slumsów w całym mieście. Widocznie, nie znajdowałeś się na obrzeżach owych " slumsów", ponieważ głosy dochodzące z miasta stanowczo ucichły. Dopiero teraz zauważyłeś, że człowiek, który Cię zabrał, to była kobieta. Tak jak mówił pan... Kipi z ciebie intelekt. Zabrałam cię tutaj, tylko dlatego, by powiedzieć Tobie, że oni o tobie nie zapomnieli. Tak, chodzi o ludzi, których kilka lat temu spotkałeś, i to przez nich masz ten znak. Heh... Widocznie naprawdę jesteś ważny. Nie byle kto zdobywa ten znak. Powiedziała kobieta donośnym głosem. Była ona bardzo atrakcyjna:TO ONA

Odetchnęłem głęboko i odliczyłem w myślach od 10 do 0. TEN DEBIL ZNÓW ZAPOMNIAŁ ZROBIĆ ZAKUPÓW! JAKBY MNIE NIE BYŁO TO ON BY CHYBA WYKITOWAŁ Z NIEODPOWIEDNIEJ DIETY - Moje myśli mnie samego przeraziły. Skaczyłem szybko do swojego pokoju, wziąść pieniądze i 2 kunai w myśl: Zawsze trzeba być ubezpieconym, i rzuciłem się do sklepu.
-----------------------------------------
GenJutsu, Mefubi no Jutsu

Sztuka Iluzji, Preparacji Obiektu Technika

Elementarne GenJutsu tworzące nierealny obraz. To polega na stworzeniu
iluzji dowolnego przedmiotu, a raczej tylko jego obrazu, gdyż on sam
nie zachowuje żadnych fizycznych cech - nie można go dotknąć i nie
wydziela żadnego zapachu.

Wystarczy? A i tak. Grożę - BUHAHAHA! -

Grozisz mi?! xD Tak w ogóle, to napisz mi jak działa to " Mefubi no Jutsu".
-----------------------------------------------------------------------
Kiedy zszedłeś na dół, by przygotować jajecznice, otworzywszy lodówkę, okazało się, że nie ma jajek. W tym momencie do kuchni wszedł Atasuke. O, Hoshi.... Powiedział Atasuke, ziewając. Szukasz czegoś? Spytał cię alchemik, podchodząc i zaglądając do lodówki. Hmm... Idź kupić coś do jedzenia. Atasuke, wydał Ci polecenie, po czym wyciągnął z szuflady kartkę i długopis. Zaczął coś pisać... Kiedy skończył, odwrócił się do ciebie. Tu masz kartkę z zakupami. Na kartce było napisane byś kupił: 1 chleb, 10 jajek, 2 duże kiełbasy, 1 kg jabłek i 1 kg pomarańczy. O, kup jeszcze 2 litry wody. Dodał, po czym ruszył do swojego pokoju, mamrocząc coś pod nosem.

Malutki, ale praktyczny dom, zaraz koło centrum,nad małym, prywatnym jeziorkiem.. Po wejściu do niego można zauważyć jak skromnie mieszka właściciel. Mianowicie widzimy salon, mały ze stołem, kilkoma krzesłami, biblioteczką i paroma drzwiami. Pokój pomalowany jest na różne odcienie zieleni i posiada
jedno, duże okno. Połączony jest z kuchnią. Za jednymi z drzwi jest wyjście... A za drugimi, po przejściu przez schody jest sypialnia. Mała i praktyczna, pomalowana na ciemną zieleń. W jednym koncie proste łóżko, a koło niego szafka nocna, w drugim malutkie okno, w trzecim szafa, a w ostatnim jeszcze jedne drzwi, za którymi mieści się łazienka, w której mieści się prysznic, muszla i reszta niezbędnych rzeczy. Ma ciemno czerwone kafelki, a sprzęty są czarne. Za trzecimi pokoje Atasuke, do których Hoshi się nie zapuszcza. I za czwartymi, a zarazem ostatnimi, schody prowadzące na najwyższe piętro domu - laboratorium. Duże pomieszczenie, którego większość przestrzeni zajmuje stół. Są tam też oczywiście szafki z ingerencjami, oraz sprzętem.
---------------------------------------------------------------------
Jak zwykle obudziłem się o wschodzi słońca. Wyskoczyłem, jak gepard, z łużka i podszedłem do szafy... Po jakiejś chwili wybrałem czarny komplet ze srebrnymi dodatkami. Szybko poszedłem do łazienki i po wykonaniu zwyczajnych porannych czynności przeciągnęłem się i zaczełem ubierać. Przehodzę z łazienki do pokoju, po czym do salono-kuchni zrobić śniadanie dla mnie i mentora, który albo już wstał i pracuję, albo wstanie za chwilę. Zaglądam do lodówki, po czym zdecydowawszy że zrobię jajecznicę wyciągam jajka, które kładę na patelnią, którą natomiast stawiam na gaz. Po przyżadzeniu jedzenia nakładam porcję na tależe i zaczynam poszukiwania mentora, aby powiedzieć mu, iż śniadanie już gotowe.
--------------------------------
Nie przyzwyczajaj się... Na początku mam dużą swobodę i dużo weny twórczej to takie posty będą. Ale później zależy ile ty napiszesz...